با رادیوگرافی ساده 80% - 46% موارد انسداد روده تشخیص داده می شود و 20% مثبت کاذب و منفی کاذب دارد. امتحان باریمی Gold Standard تشخیص انسداد می باشد.
اگر انسداد پارشیل باشد حتی در صورت High Grade بودن آن، كنتراست می تواند از ناحیه انسداد عبور كرده و وارد كولون شود.
برای تشخیص Small Bowel Feces Sign بهتر است از ویندوی ریه استفاده شود.
ناحیه ترانزیشن می تواند در اثر باندفیبروتیك (در اثر جراحی قبلی)به صورت نوك پرنده (Beak Sign) نمایش داده شود و یا یك توده، انواژیناسیون، مرز لوپهای دیستانته و لوپهای كلابه را تشكیل دهد.
1- در صورتی كه امتحان باریمی اخیر انجام شده باشد. (باریم باعث ایجاد آرتیفكت های شدید فلزی در CT می شود)
2- خانم حامله
3- حساسیت به كنتراست
دیلاتاسیون لوپهای روده باریك و كولون مطرح كننده ایلئوس می باشد. در صورتی كه در انسداد روده باریك لوپهای كولون معمولا تا حدی كلابه می باشند. ایلئوس می تواند در تشخیص افتراقی انسداد Low Grade روده باریك باشد.
انسداد روده باریك از جهت میزانObstruction High Grade به و Low Grade تقسیم می شود. در تقسیم بندی دیگر انسداد روده باریك بر اساس درگیری عروق روده به Simple و Strangulated تقسیم میشود.
1- ضخامت جداری لوپهای روده در حد نرمال و یا اندكی افزایش یافته می باشد.
2- تغییرات مزانتریك به صورت Haziness مزانتر و Vascular Engorgement، وجود ندارد و یا جزئی می باشد.
3- مایع آزاد داخل شكمی وجود ندارد و یا میزان آن اندك است.
1- ضخیم بودن جداره لوپهایی كه دچار مشكل عروقی شده اند.
2- Haziness مزانتر لوپهایی كه دچار مشكل عروقی شده اند.
3- Vascular Engorgement لوپهایی كه دچار مشكل عروقی شده اند.
4- مسیر نامناسب عروق مزانتریك :
a: whirls sign (گردابی)
b: convergence sign (عروق به سمت نقطه حركت می كنند)
c: برعكس شدن ترتیب SMA و SMV (قرارگیری SMV در سمت چپ SMA)
5- Enhancement غیر نرمال (زیادتر و یا كمتر از حد نرمال) جداره در لوپهای درگیر
1- نمای U و یا C در لوپهای پروگزیمال به ناحیه انسداد
2-قرارگیری دو لوپ كلابه در كنار هم و دیستانسیون لوپ مابین این دو
و لولوس، انواژیناسیون، Closed Loop، انسداد در اثر توده، باند فیبروتیك می تواند باعث Strangulation شود. 40% انسدادهای High Grade و 10% انسدادهای Low Grade دچار مشكل عروقی و Strangulation می شوند.
1- پنوماتوز جداری: استفاده از ویندوی ریه به تشخیص وجود هوا در جداره لوپها كمك می كند. وجود هوا در قسمت تحتانی لوپ روده دیلاته نیز می تواند ثانویه به پنوماتوز باشد.
البته باید توجه داشت كه پنوماتوز ایدیوپاتیك، بدون ایجاد مشكل كلینیكی نیز می تواند به صورت اتفاقی دیده شود.
2- وجود هوا در ورید های مزانتریك و پورت و وریدهای پورت داخل كبدی نشانه ای شوم مبنی بر نكروز جداره روده در مسیر درناژ می باشد و لزوما همیشه با شواهد دیگر Strangulation همراه نیست.
3- پنوموپریتوئن در مواردی كه افتراق بین انسداد Simple و Strangulated مشكل باشد.
1- تندرنس شكمی
2- تاكی كاردی
3- تب
4- لكوسیتوز
1- عدم تشدید / تشدید كمتر از حد نرمال كه 100% اختصاصیت دارد
2- تشدید تاخیری لوپها همراه با كم بودن تشدید در فاز آرتریال و پورتال
mm5، آستانه افتراق انسداد ساده از انسداد استرانگوله می باشد.(حساسیت 54%، اختصاصیت 88%) البته این آستانه باید در لوپهای روده ای كه دیستانته شده اند مورد استفاده قرار گیرد. این ضخامت می تواند ناشی از ادم و یا خونریزی جداره ای باشد.
گانگرن لوپ روده باعث ایجاد دیواره نازك و حتی غیر قابل Detection می شود و نشانه بسیار حساس است.
مایع داخل شكم می تواند در اثر خروج خون و یا پلاسما از جداره لوپهای روده به داخل پریتوئن به وجود بیاید. در صورت Tap، مایع قهوه ای مایل به قرمز و یا "رشد اشرشیاكولی" مشاهده می شود.
البته باید علت های دیگر وجود آسیت، از قبیل سیروز، پانكراتیت و... نیز جهت افتراق از مایع ناشی از انسداد مد نظر داشت.
A) خارج روده ای:
B) روده ای:
C) چسبندگی:
باند در CT اسكن مشخص نمی شود. شرح حال عمل جراحی، پرتیونیت و... به علاوه وجود ناحیه Transition به صورت منقار پرنده (Beak sign) بین لوپهای دیستانته و كلابه مطرح كننده چسبندگی می باشد.
البته باید انواژیناسیون، تومور و آبسه در محل ترانزیشن وجود نداشته باشد.
در صورت وجود یك بزوار، باید معده و قسمتهای "پروگزیمال" را نیز جهت پیدا كردن بزوارهای دیگر به خوبی بررسی كرد ; زیرا معمولا متعدد هستند و پس از عمل اول، سایر بزوارها علامت دار می شوند.
می تواند ثانویه به چسبندگی، ناحیه Malignant، كارسینوماتوز پریتونئال باشد.
- انسداد پس از اعمال جراحی كانسرهای روده:
25% موارد، در اثر علل خوش خیم می باشند. كه شامل:
اگر فاصله عمل جراحی، تا انسداد كمتر از 3 ماه باشد : چسبندگی، ولولوس و تنگی ناشی از فیبروز سوچورها مطرح است.
انسداد كولون مطرح كننده بدخیمی می باشد.
1- توده
2- درگیری امنتوم، Omental Cake، متاستازهای امنتال (بیش از 3mm قابل تشخیص می باشد)
3- لنف ادنوپاتی پاراآئورتیك و اطراف شاخه های اصلی آئورت
4- وجود ناحیه ترانزیشنال خیلی كوتاه (در مقابل ترانزیشنال تدریجی كه بیشتر خوش خیم است)
5- افزایش ضخامت نامنظم جداره (در مقابل منظم كه مطرح كننده پروسه خوش خیم است)
موارد بالا مطرح كننده علل بدخیمی برای انسداد می باشد.
وجود متاستازهماتوژن همزمان (كبد، ریه، استخوان و...) و آسیت فراوان شكمی در انسداد ناشی از موارد خوش خیم و بدخیم دیده می شود و در افتراق این دو كمك كننده نمی باشد.