من "محمود مافی فروتن"، متولد شهر قم در سال ۱۳۲۰. پدرم داروساز بود و اسم داروخانه ایشان "داروخانه شفابخش" بود. مراحل دبستان را در "دبستان صناعی" بودم. دبیرستان من "دبیرستان حکیم نظامی" بود تا کلاس یازدهم بعد به تهران رفتم و کلاس دوازدهم را در "دبیرستان البرز" خواندم. دو سال دانشجوی فیزیک "دانشگاه تهران" بودم و بعد به دانشکده پزشکی رفتم و بعد از اتمام دانشکده پزشکی در ۱۳۴۸ - از دانشگاه تهران- دو سال به سپاه جهت خدمت سربازي ملحق شدم و بعد از آن به آمریکا رفته و رشته رادیولوژی را خواندم. بعد تخصص در رشته رادیولوژی اعصاب و سر و گردن (NeuroImaging) را گرفتم و در دانشکده Illinois در ابتدا Assistant professor و بعد Associate Professor شدم و بعد از آن full professor شدم. بعد از ۲۵-۲۶ سال کار در آنجا به کالیفرنیا رفتم در دانشگاه کالیفورنیا در ساندیگو که الان به مدت چهار سال است که در این مرکز پروفسور دانشگاه کالیفرنیا در ساندیگو و رئیس دپارتمان رادیولوژی سر و گردن این هستم.
من در دانشگاه فیزیک خوانده بودم و چون فیزیک به رادیولوژی مرتبط بود به همین علت تصمیم گرفتم که به رشته رادیولوژی وارد شوم. در آن زمان هم مشخص بود که رادیولوژی در حال پیشرفت است و به همین جهت من به این رشته وارد شدم.
پزشکی ایران در آن زمان خوب بود، ولی الان زیاد با خبر نیستم چون از آن زمان ۳۰ سال گذشته است; اما با پزشکانی که در اینجا صحبت می کنیم همه خوب هستند و پزشکانی هم که از ایران به آمریکا می آیند نیز سطح علمي شان چه از نظر Basic science و چه Clinical science بسیار خوب است. من در دوره خودم، معملین بسیار خوبی داشتم. دانشگاه تهران یکی از بهترین دانشگاه های ایران بود و بسیار خوب با ما کار کرده بودند و من شاگرد اول کنکور انترنهای دانشکده پزشکی شده بودم و کسانی که رتبه های بالایی داشتند می توانستند انتخاب کنند که به چه بخشهایی وارد شوند. بخشهای بسیار خوبی را من برای "دوره انترنشیپ" انتخاب کردم و بنابراین توانستم به بخشهای خوب بیمارستانهای تهران بروم و تجارب زيادي كسب كنم. بعد با ورود به سپاه مسئول درمانگاهی بودم برای دوسال که تمام مریضها را ما معاینه می کردیم که در این بین ما بسیار با تجربه تر شدیم. با ورود به آمریکا، تجربه زیاد من مورد توجه آنها قرار گرفت که دیدند که از خود آنها هم بهتر مریض را بررسی می کردم، تشخیص می دادم و از نظر بالینی بسیار قوی بودم. آنها از نظر آزمایشگاهی از ما قویتر بودند به خاطر اینکه دستگاه های آزمایشگاهی آنها از ما پیشرفته تر بود ولی ما در زمینه معاینه بیمار و از نظر بالینی از آنها بهتر بودیم و رشته رادیولوژی هم یکی از رشته های سخت و مشکل بود ولی به همین علت مارا در این رشته پذیرفتند.
در آن زمان هم مثل الان رشته های تخصصی در آمریکا بهتر از ایران بودند و الان هم هست. و همه کسانی که برای تحصیل می رفتند، مي خواستند بعد از تخصص برگردند. من هم به آنجا رفتم و تخصص گرفتم و بعد فوق تخصص گرفتم و چون به من احتیاج داشتند، مرا به اصرار نگه داشتند و من هم ماندگار شدم.
این حس برای تمامی پزشکانی که از ایران می روند صادق است. همه دوست دارند که برگردند ولی خوب نمی توانند برگردند. ولی من در این مدتی که در آنجا بودم مرتبا در تماس بودم و تا آنجایی که برایم امکان داشت برای وطنم کار کردم و خیلی به وطنم علاقه دارم.
من زمانی که رزیدنت بودم در دانشکده Illinois، با دکتری کار می کردم به نام: "دکتر والواسوری"، که ایشان تخصصشان در سر و گردن بود و بخصوص در رادیولوژی گوش. من زمانی که با ایشان کار کردم متوجه شدم که رشته ایشان جزئیات خوبی دارد که می توان با رادیولوژی به آنها پی برد. بعد به مرور به خاطر رابطه ای که با ایشان داشتم به این رشته علاقه مند شدم و بعد هم فلوی ایشان شدم . سپس برای ۲۵ سال با هم کار کردیم و هنوز هم ایشان مشغول به کار در "شیکاگو" هستند و ایشان در انتخاب تخصص من در رشته سر و گردن بسیار تاثیر داشتند بعد از رشته "نورورادیولوژی". ایشان مرا به رشته سر و گردن علاقه مند کردند چون ایشان بسیار به جزئیات اهمیت می دادند و همه چیز را به خوبی بررسی می کردند. ایشان یکی از بنیانگذاران رشته رادیولوژی سر و گردن آمریکا است، یعنی ایشان انجمن رادیولوژی سر و گردن آمریکا را به وجود آورد.
بیشتر مقالات من در خصوص سر و گردن و چشم و سینوسهای پارانازال می باشد. ما جز اولین کسانی بودیم که رشته سی تی اسکن و ام ار آی را در بخش سر و گردن به وجود آوردیم چون دستگاه های تصویربرداری ام آرآی و سی تی اسکن جدید در اختیار ما بود و ما با کمک "دکتر والواسوری" توانستیم این مقالات را تهیه کنیم.
ایران در مقایسه با کشورهای هم جوار بسیار پیشرفته شده است به جز در مقابل ترکیه. چون من فکر می کنم که ترکیه از نظر رادیولوژی و علمی از ایران جلوتر است. در این سی سال گذشته آنها نسبت به ایران پیشرفت بیشتری داشته اند.
سرگرمی اصلی من باغبانی است که در شیکاگو در باغچه خانه خودم باغبانی می کنم. و ورزش من پیاده روی است که هر شب به خصوص شبهای شنبه و یکشنبه به پیاده روی می روم و هر وقت که فرصت کنم در خانه باغبانی می کنم.
بچه های ایرانی، بخصوص بچه های پزشکی خیلی علاقه دارند که به خارج سفر کنند، و نصیحت من به آنها این است که تحصیلات دبیرستانی و دانشگاهی خود را در اینجا ادامه داده و بعد از اینکه آب دیده شدند، برای تخصص به خارج بروند. به علت تضاد فرهنگی موجود بین کشور ایران و کشورهایی که دانشجویان خواهان سفر به آنها هستند، اگر دانشجویان در ابتدا تحصیلات خود را در اینجا ادامه داده و بعد برای تحصیلات تخصص و تکمیلی خود به خارج سفر کنند موفق تر خواهند بود.
با تشکر از شما و فرصتي كه در اختيار ما نهاديد.
کپی رایت © 1400 - تمام حقوق مادی و معنوی وب سایت متعلق به گروه فرجاد می باشد.
طراحی توسط پیشگامان آویژه پرداز برنا
